Το limoncello έγινε limechello, αρωματικό και δροσερό. Η συνταγή είναι μία, αλλά μπορείτε να επιλέξετε ανάμεσα το κλασικό λεμόνι, το εναλλακτικό λάιμ, και το αγαπημένο μανταρίνι! 

Καλοκαίρι στην Ιθάκη, στο πατρικό μου, ένα παραδοσιακό σπίτι που σε πάει σε μια άλλη εποχή…

Από το γραμμόφωνο με τους υπέροχους δίσκους με τανγκό και ευρωπαϊκά τραγούδια, που ακούγονταν τότε (και τώρα) στα Επτάνησα, αφού όπως λένε όσοι είναι από κει «Εδώ είναι Ευρώπη…», στο ραδιόφωνο του ’40 και στη συνέχεια στο τρανζίστορ της Singer…

Βρίσκομαι σ’ ένα μουσείο του 20^ου αιώνα και τόσα χρόνια δεν το έχω καταλάβει!

Εξερευνώντας τα διάφορα αντικείμενα, ανακαλύπτω δίσκους, floral όπως θα λέγαμε σήμερα φλυτζανάκια τσαγιού και καφέ, πιάτα, ποτήρια κι ότι άλλο μπορεί να βρει κανείς σ’ ένα παλιό σπίτι πλήρως εξοπλισμένο για τραπεζώματα, ένα σπίτι που για χρόνια ήταν -και φυσικά παραμένει- τόπος συνάντησης αγαπημένων φίλων και συγγενών τα καλοκαίρια στο νησί.

Μέσα σ’ όλα αυτά τα εντυπωσιακά ρετρό πράγματα, πίσω από δίσκους σερβιρίσματος και ούτε θυμάμαι καλά-καλά τι άλλο, κάτι μου τραβά την προσοχή: Ένα μπουκάλι για λικέρ με ασημένια ποτηράκια, σε μια ιδιαίτερη ασημένια βάση με μια θέση για καθένα από αυτά.

Αμέσως το βγάζω, το γυαλίζω και μέσα σε 10’ γίνεται αγνώριστο! Σκέφτομαι ότι δε μπορεί να μείνει με τίποτα κρυμμένο μέσα σ’ ένα ντουλάπι!

Αλλά μπουκάλι για λικέρ χωρίς λικέρ γίνεται; Δε γίνεται! Και φυσικά δε θα έπαιρνα ένα μπουκάλι λικέρ να το γεμίσω. Οπότε τι μας μένει; Να φτιάξω το δικό μου σπιτικό λικέρ για να το γεμίσω!

Βρείτε τη συνταγή εδώ: limecello