Carbonara, μια από τις πιο δημοφιλείς μακαρονάδες σε όλο τον κόσμο, ό,τι πρέπει για τα πρώτα κρύα που σιγά σιγά μας χτυπάνε την πόρτα…

Και μιας και υποσχεθήκαμε αυθεντικότητα, δε θα πρέπει να ξεχάσετε μόνο την κρέμα γάλακτος (ναι αυτό το ξέρατε ήδη θα μας πείτε), αλλά θα πρέπει να κάνετε και δυο ακόμα αλλαγές στη συνταγή που έχετε στο μυαλό σας.

Και ξεκινάμε από το αλλαντικό: στην Carbonara δε μπαίνει ούτε μπέικον, ούτε προσούτο (μερικά «ιταλικά» εστιατόρια προσπάθησαν να μας πείσουν αλλά δεν τα κατάφεραν), ούτε πανσέτα- αν και είναι το πιο σχετικό με την κλασική συνταγή. Θα μου πείτε, τι μένει; Όλα μας τα απέκλεισες…

Οι Ιταλοί χρησιμοποιούν πάντα guanciale στην carbonara τους. Το guanciale (από το ιταλικό «guancia» που σημαίνει «μάγουλο») δεν είναι παρά χοιρινό μάγουλο καπνισμένο με αλάτι, μαύρο πιπέρι, μάραθο ή θυμάρι και κάποιες φορές σκόρδο. Η γεύση του είναι πολύ πιο έντονη και ενδιαφέρουσα από όλα τα παραπάνω αλλαντικά, κάνοντάς το ιδανική επιλογή για συνταγές όπως η carbonara, αλλά και η προσωπική μου αγαπημένη amatriciana (ζυμαρικά με σάλτσα ντομάτας και guanciale)!

Και περνάμε στην επιλογή του τυριού, που είναι επίσης ιδιαίτερα σημαντική και, πιστέψτε με, κάνει τη διαφορά. Η carbonara προέρχεται από την περιοχή του Lazio, και, όπως είναι λογικό, και το τυρί που χρησιμοποιείται είναι από εκεί… Άλλωστε όπως λένε και οι σεφ «What grows together, goes together». Έτσι η carbonara θέλει απαραίτητα Pecorino Romano! Αλμυρό και πικάντικο, είναι ό,τι πρέπει για το αγαπημένο πιάτο ζυμαρικών.

Υλικά λίγα και καλά, συνταγή του 10λεπτου (κυριολεκτικά) και γεύση αξεπέραστη!

ΥΛΙΚΑ (για 4 άτομα):

-1 πακέτο σπαγγέτι

-4 κρόκοι αυγών

-100γρ. guanciale κομμένο σε κυβάκια

-120γρ. pecorino Romano

-1/2 φλυτζάνι νερό από το βράσιμο των ζυμαρικών (ίσως και μερικές κουταλιές επιπλέον)

-φρεσκοτριμμένο πιπέρι για το σερβίρισμα

ΕΚΤΕΛΕΣΗ:

Βράζουμε τα ζυμαρικά. Πριν σουρώσουμε, κρατάμε την απαιτούμενη ποσότητα από το νερό. Σ’ ένα τηγάνι, σωτάρουμε το guanciale, μέχρι να λίωσει καλά το λίπος του και να γίνει τραγανό. Χτυπάμε σ’ ένα μπολ τους κρόκους και προσθέτουμε το τυρί, ανακατεύοντας συνεχώς. Αν θέλουμε, προσθέτουμε και λίγο πιπέρι. Βάζουμε τα ζυμαρικά πίσω στην κατσαρόλα που έβρασαν (εκτός φωτιάς!) και αδειάζουμε μέσα το guanciale μαζί με τα 2/3 του νερού που κρατήσαμε. Ρίχνουμε και το μίγμα των αυγών, ανακατεύοντας πολύ καλά, μέχρι να γίνει κρεμώδης η σάλτσα. Αν είναι πολύ σφιχτή, αραιώνουμε με λίγο νερό από το βράσιμο των ζυμαρικών. Σερβίρουμε αμέσως, με αρκετό πιπέρι από πάνω.

Αν και η σάλτσα είναι λευκή, έχει έντονα και ζεστά αρώματα- συνοδεύεται υπέροχα μ’ ένα ποτήρι κόκκινο, δυνατό κρασί, με γήινους τόνους.